Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΩΝ

Η ΔΙΑΙΤΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΕΑ ΜΙΚΡΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ
Πρωινό
· Αφέψημα από αρωματικά βότανα, όπως τσάι του βουνού (αποτοξινωτικό, τονωτικό), ή υπερικό (αντικαταθλιπτικό, τονωτικό), ή ένα ποτήρι υδρόμελι*
· Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι
· Σύκα φρέσκα, 3-4 (ή 1-2 φρούτα της εποχής)
· Ελιές, 4-5
· Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια
· Μέλι, 3 κουταλιές

Γεύμα
· Πουρές από ρεβίθια, ή πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί - 1 μερίδα
· Σαλάτα με μαρούλι, αγγούρι, σέλινο, σταφίδες, ρόδι, τυρί (κατσικίσιο) χονδροξυσμένο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, αλάτι, πιπέρι - 1 μερίδα
· Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες
· Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής)

Ενδιάμεσα
· Σταφύλι, ένα μικρό τσαμπί (ή 1 φρούτο εποχής)
· Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1-2 ποτήρια
· Ψωμί μαύρο, 1 φέτα
· Μέλι, 2 κουταλιές

Δείπνο
· Χοιρινή μπριζόλα ψητή στη σχάρα, 1 μετρίου μεγέθους ή ψάρι, 1 μετρίου μεγέθους, ψητός το σχάρα (ή στο φούρνο με χορταρικά τυλιγμένο σε κληματόφυλλα)
· Σαλάτα, 1 πιάτο, με λάχανο, φρέσκο κρεμμυδάκι, λίγο σκόρδο, άνηθο, 6-7 βολβούς, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, σουσάμι και ελάχιστο μέλι
· Ψωμί σταρένιο, 2-3 φέτες
· Σύκα, 2 (ή 1 φρούτο εποχής)
· Κρασί νερωμένο (κράμα), 1 ποτήρι

Προ του ύπνου
· Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι
· Μέλι, 2 κουταλιές
· Καρύδια, 3-4
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΗ

Πρωινό
· Κυκεώνα** με κριθάλευρο, λίγο τριμμένο τυρί, λίγο κρασί ή γάλα, λίγο μέλι, 1 ποτήρι
· Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια
· Ελιές, 4-5
· Γάλα (κατσικίσιο), 2 ποτήρια
· Μέλι, 3-4 κουταλιές
· Καρύδια, 3-4
· Σύκα, 3-4

Γεύμα
· Κρέας (από κατσίκι, ή ψάρι, ή κοτόπουλο, ή λαγό), ψητό στη σχάρα (οπτό), ή «πνικτό» (κρέας μαγειρεμένο σε καλοκλεισμένο δοχείο ή γάστρα), 1 μερίδα
· Πουρές από μπιζέλια (πίσινον έτνος), 1
· Σαλάτα χόρτα, ήμερα ραδίκια, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, 1 πιάτο
· Τυρί κατσικίσιο ψημένο στη σχάρα, 1 κομμάτι
· Ψωμί κριθαρένιο, 3 φέτες
· Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής)

Ενδιάμεσα
· Σύκα ή δαμάσκηνα (ήλα), φρέσκα ή ξερά 2-3
· Γάλα κατσικίσιο, 1-2 ποτήρια
· Ψωμί μαύρο, 1 φέτα
· Μέλι, 3-4 κουταλιές
· Αμύγδαλα, 5

Δείπνο
· Ψάρι, σαρδέλες φρέσκιες (αφύες) ,ψητές στη σχάρα, ή κοτόπουλο ψητό, 1 μερίδα
· Πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί (κατσικίσιο), 1 πιάτο
· Σαλάτα με λάχανο, σέλινο, δυόσμο, φρέσκο κρεμμυδάκι, ραπανάκι, ρόιδι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, λίγο κόκκινο κρασί και ελάχιστο μέλι, 1 πιάτο
· Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες
· Σύκα, 3 (ή 1-2 φρούτα εποχής)
· Κρασί κόκκινο νερωμένο (κράμα), 1-2 ποτήρια

Προ του ύπνου
· Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι
· Μέλι, 3-4 κουταλιές
· Αμύγδαλα, 5 (ψημένα)»
~ ~ ~ ~ ~
*μέλι αναμεμειγμένο με νερό
**ήταν κάτι ανάμεσα σε στερεά τροφή και σε πολτό. Υπήρχε σε διάφορες μορφές ανάλογα με το υλικό που αναμείγνυαν (κριθάρι με νερό και αρωματικά, κριθάλευρο με νερό, κρασί ή γάλα κτλ).

Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Γράφει η Μαρία Μπονάνου, Διαιτολόγος –Διατροφολόγος

Οι εξετάσεις έχουν αρχίσει και ειδικά την περίοδο αυτή οι ανάγκες των μαθητών σε θρεπτικά συστατικά είναι αυξημένες  λόγω της μεγαλύτερης πνευματικής δραστηριότητας αλλά και του άγχους.

Ποια είναι όμως η διατροφή που θα πρέπει να ακολουθούν οι μαθητές ώστε να αυξήσουν τις επιδόσεις τους αλλά και να περιορίσουν το άγχος;

Μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή  μπορεί να λειτουργήσει ως σύμμαχος προς αυτήν την κατεύθυνση. Σκοπός της διατροφής δεν πρέπει να είναι μόνο η κάλυψη της πείνας αλλά και η παροχή στον οργανισμό όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών. Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από πολλά θρεπτικά συστατικά όπως πρωτεΐνες ,υδατάνθρακες ,λίπη, φυτικές ίνες, βιταμίνες και μέταλλα τα οποία θα πρέπει να προσλαμβάνονται σε συγκεκριμένες ποσότητες με την τροφή. Μπορούμε να παρομοιάσουμε τον ανθρώπινο οργανισμό σαν μια μηχανή η οποία για να αποδώσει τόσο σωματικά όσο και πνευματικά χρειάζεται άριστης ποιότητας καύσιμα.

Η κατάλληλη επιλογή  των τροφίμων καθώς και η εφαρμογή ενός ισορροπημένου προγράμματος διατροφής μπορεί να παρέχει στον οργανισμό τα καύσιμα  έτσι ώστε να εξασφαλιστεί  καλύτερη ικανότητα μάθησης κατά την περίοδο των εξετάσεων.

Τα σημεία στα οποία θα πρέπει να επικεντρωθεί ο μαθητής όσον αφορούν την διατροφή του είναι τα εξής:

ΚΑΛΟ ΠΡΩΙΝΟ

Η κατανάλωση ενός καλού πρωινού είναι υψίστης σημασίας γιατί καλύπτει τις πρώτες ενεργειακές απαιτήσεις , «ξυπνάει» τον οργανισμό και βοηθάει στην

καλύτερη πνευματική απόδοση και διάθεση του μαθητή. Το σωστό πρωινό θα πρέπει να είναι πλήρες και να περιλαμβάνει: γαλακτοκομικά, αμυλούχες τροφές  κατά προτίμηση ολικής αλέσεως (ψωμί, παξιμάδια, δημητριακά) ή ένα βραστό αυγό (2-3 φορές /εβδομάδα), φρέσκο βούτυρο, μέλι ή σπιτική μαρμελάδα και φρούτα εποχής ή σπιτικούς χυμούς.

 ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΕΥΜΑΤΑ

Κύριο καύσιμο του εγκεφάλου είναι η γλυκόζη στην οποία μετατρέπεται κάθε θρεπτικό συστατικό μετά την πέψη και απορρόφηση του. Για να λειτουργήσει σωστά ο εγκέφαλος χρειάζεται μια συνεχή ροή καυσίμων την οποία παίρνει από την τροφή με την μορφή της γλυκόζης. Για να επιτευχθεί αυτό, το ιδανικό είναι να καταναλώνεται ένα γεύμα ή ένα μικρό ενδιάμεσο γεύμα κάθε 3-4 ώρες σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Έτσι το ημερήσιο πρόγραμμα του μαθητή θα πρέπει να περιλαμβάνει 3 κύρια γεύματα (πρωινό- μεσημεριανό- βραδυνό) και 2 ή 3 ενδιάμεσα.

Το μεσημεριανό γεύμα θα πρέπει να ποικίλει και να περιέχει μια μερίδα σπιτικού φαγητού απλά μαγειρεμένου κατά το πρότυπο της Μεσογειακής διατροφής.

Έτσι σε εβδομαδιαία βάση θα πρέπει να καταναλώνονται:

1 φορά κρέας, 1 φορά κοτόπουλο, 2-3 φορές ψάρι 1-2 όσπρια, 1 –2 λαδερό και ζυμαρικά ή ρύζι κατά προτίμηση ολικής αλέσεως. Το μαγείρεμα θα πρέπει να γίνεται με ελαιόλαδο και να αποφεύγονται τα τηγανητά.

Κάθε γεύμα (μεσημεριανό -βραδινό) θα πρέπει να συνοδεύονται από άφθονη σαλάτα εποχής. Επίσης μπορεί να γίνεται μέτρια κατανάλωση ψωμιού(κατά προτίμηση ολικής αλέσεως) και το φαγητό να συνοδεύεται από κάποια γαρνιτούρα.

Το βραδινό θα πρέπει να είναι πιο ελαφρύ καθώς οι καύσεις με το πέρας της ημέρας έχουν μειωθεί ταυτόχρονα με τα επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας.

ΑΠΟΦΥΓΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΛΙΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΔΥΣΠΕΠΤΩΝ ΓΕΥΜΑΤΩΝ

Οι λιπαρές τροφές καθυστερούν την έξοδο τους από το στομάχι και έτσι επιμηκύνουν την πέψη και μειώνουν την δυνατότητα συγκέντρωσης καθώς προκαλούν υπνηλία.

ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΓΕΥΜΑΤΑ

Στα ενδιάμεσα γεύματα οι μαθητές μπορούν να καταναλώνουν άφθονα φρούτα ή φρεσκοστυμμένους χυμούς, ψωμί ή δημητριακά ολικής αλέσεως, γαλακτοκομικά προϊόντα(γάλα γιαούρτι, τυρί),μέλι.

Η λήψη φρέσκων φρούτων ή ξηρών (σταφίδες, σύκα, δαμάσκηνα)καθώς και ξηρών καρπών (αμύγδαλα, καρύδια)αποτελούν ένα θαυμάσιο τονωτικό καύσιμο για τη λειτουργία του εγκεφάλου. Τέλος μια μικρή ποσότητα μαύρης σοκολάτας μπορεί να βοηθήσει στην αιμάτωση του εγκεφάλου και την καλύτερη συγκέντρωση.

ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΤΟΙΜΩΝ ΓΕΥΜΑΤΩΝ

(πίτσα, γύρους, σάντουιτς κ.α.)γιατί είναι φτωχά σε θρεπτικά συστατικά ,πλούσια σε κορεσμένα λίπη, αλάτι και θερμίδες. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγονται τα αναψυκτικά και τα ανθυγιεινά σνακ (τσπς, γαριδάκια κ.α) γιατί παρέχουν μόνο κενές θερμίδες.

ΚΑΛΗ ΕΝΥΔΑΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

με κατανάλωση 1,5-2lt νερού.

Η κατανάλωση άφθονου νερού καθώς και τροφών πλούσιων σε νερό όπως τα φρέσκα φρούτα και

οι φρεσκοστυμμένοι χυμοί μπορούν να εξασφαλίσουν την επιθυμητή ενυδάτωση του οργανισμού.

 

  

 

ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

Κατά την ημέρα των εξετάσεων ο μαθητής θα πρέπει να καταναλώνει ένα ελαφρύ τονωτικό πρωινό που θα του εξασφαλίσει καλή  μνήμη και συγκέντρωση και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεκινήσει με άδειο στομάχι γιατί μπορεί να ζαλιστεί και να μην μπορέσει να αποδώσει στο μέγιστο.

Είναι φανερό ότι το είδος της διατροφής μας μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση της μνήμης και την απόδοση του εγκεφάλου. Θεωρείται έτσι απαραίτητη η υιοθέτηση μιας σωστής και υγιεινής διατροφής η οποία σε συνδυασμό με το μεθοδικό διάβασμα και τον επαρκή ύπνο μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην απόδοση του μαθητή.

A CONSICE HISTORY OF PANGRATION ATHLEMA

Ms Archaeologist Sophia Spyropoulos

From antiquity to present Pangration (or Pankration) is considered to be one of the most demanding fighting systems ever. It is often recorded in ancient sources as a martial art. In antiquity Pangration was spectacular and popular and much more interesting than other sports because the pangratiasts practiced a combination of restling and boxing techniques which resulted in switching scenes and often falls.

During the pangration match all moves were allowed except of two: the athletes were forbidden to bite or to strike blind the opponent. Even those restrictions did not apply at the city-state of Sparta, where Pangration was a significant part of the military training. In Sparta there were Pankration games for the women as well.
 
The origins of Pangration are to be found in ancient Greek mythological traditions, according which Heracles and Theseus, are the inventors of the sport, since they first used its techniques to confront the Nemea Lion and Minotaur respectively.
 
Pangration was included in the Olympic games in 648 BC and it constituted integral part of all major and local athletic contests in the Classical and Roman periods, from Italy to Anatolia and from Black Sea to Egypt. Pankration became the most popular sport of antiquity because of the large demands it required from the athletes, the diversity it provided as a spectacle and the excitement it created at the audience. These characteristics are evident in its ancient name, Pankration, which literally means “to dominate totally.” It seems that no athletic event was considered important enough in antiquity if it did not iclude Pankration.
 
According to Aristotle, Leucarus of Acarnania finalized the sport’s rules. Matches were conducted in accordance with the same general rules that governed all sports. The athletes competed in age classes and in couples. They were selected to compete with each other by lot. When the number of competitors was odd, one of them had a bye and he advanced to the following round without having to compete. Consequently he had to compete fewer times to reach the final round.
 
The athletes could fight standing or on the ground. Some of the techniques that were used are known to us from ancient pottery depictions, sculpture and literature. Strikes delivered mainly with legs, while kicking was considered a great advantage. The basic instruction of Pankration techniques was conducted by the Paedotribae, who were in charge of boys' physical education. High level athletes were also trained by special trainers who were called Gymnastae, some of whom were themselves successful Pangration athletes before.

According to Greek traditions Pangration contests were initially conducted outside established athletic contests, in the frame of funeral games in honor of mythical figures. Several sources refer to matches following a challenge. Matches were always held during festival performances, especially at Olympia (the Olympic games), at Delphi (the Pythian games), Isthmia (the Isthmian games) and Nemea (the Nemean games).
 
Pangration matches and training bouts were mainly practiced at gymnasia, palaestra, stoas, stadia, konistras, theatres and, in Roman times, amphitheatres. Usually Pangratiasts competed nude, just like other athletes did. Nevertheless pangratiasts were different from other athletes in that they had particular behaviors, diet, hair and body care. When they were competing they anointed themselves with oil and sand, as did other athletes. In imperial times, the Aleptes (the teachers of the athletes) put wax on the bodies of the Pangratiasts (and wrestlers) in the Alepterion, a separate part of the gymnasium or the palaestra.

Victory in Pangration could result from the opponent resigning during the match or admitting defeat. Victory after death and victory in all three extreme sports (Boxing, Wrestling, Pangration) is also documented. Ancient sources refer in many cases to the public response, which the judges had to take seriously. There were often quarrels that sometimes led to injuries and even death.
 
In some competitions, prizes were not of high material value, but rather of symbolic value, but in other competitions the glory and honor of victory was accompanied by a high monetary or material reward. The prizes in many cases could be very financially valuable. There are signs, moreover, that prizes for winning the Pangration in some competitions were much more valuable than prizes for winning other events.
 
The most common prizes for victors included insertion in a list of victors, champion status, trophies, grants of citizenship, a homecoming procession, the demolishing of city walls for them to pass (since the city had no need of fortifications when they had such athletic victors), statues, and monuments, including funerary monuments. The monuments could also be sculptures, reliefs or vases (of metal, stone or clay). The most common monuments were statues or busts of the athlete. Other forms of monuments were altars, columns or lists of victors that constituted a monumental group. The inscription of winners was placed on a common stele, a herm or a statue base. Many times the name of the athlete was written on the crown (either inscribed or raised).
 
In certain victory catalogues Pangration is refered to as “Sacred Game”, a characterization which is extremely rare for other sports of antiquity. The most common prize in the “Sacred Games” (which did not award cash prizes) was a simple crown. The crown was made of wild olive at Olympia, of laurel at Delphi, of pine at Isthmia and of wild celery at Nemea.
 
The sources preserve the names of many famous athletes, and in many cases victories and anecdotes from their lives such as for Sostratos of Sicyon, who used a special technique in which he bent back the fingers of his opponents, Polydamas from Thessaly, who became a legend because of his alleged fight with a lion in Thrace, Theogenes from Thasos, who was believed to have obtained 1400 victories in Pangration and boxing competitions and many others.
 
Pangration was widely spread outside the Eastern Mediterranean basin as early as the Hellenistic Period and reached Asia via the military campaigns of Alexander the Great. It is believed to be the ancestor of many martial or athletic arts (such as, taekwondo karate etc), developed in this geographical area. It contributed to the interchange of ideas and techniques and inspired many parts of the world in all eras.
 
Pangration revived globaly after the 2nd World War. Today Pangration is developed by the World Pangration Federation as well as by hundreds of other international, national and local organizations which provide training and encourage the perpetuation of this ancient sport. The Greek Pangration Athlema Federation (GPAF) was officialy established in 1996. Its main objective is the promotion, circulation and organization of Pankration in its traditional as well as its modern form. The main features of modern Pangration preserve its ancient character. To begin with, the official language used during the contest (terminology) is ancient Greek, while the instruction program is based on techniques and methods which were in use during antiquity. Further more the distinction of Pangration in two main categories, the upper Pangration and the lower Pangration, is also an establishment inherited from the past. The sport presents a unique spectacle and it comprises literally hundreds of grabs and counteracts. 

One important feature of modern pangration sport is that the regulations and rules are constituted in a way that the protection of the athletes is obtained in the most sufficient degree. The preservation of many ancient elements in the conduction of modern pangration has a significant social and cultural function and meaning because it keeps alive the connection with the past and the roots of the sport. In that way the people who are practicing the sport today recognize it as part of their cultural heritage. The methods and techniques of pangration have survived throughout the centuries, from generation to generation and today it constitutes a popular sport providing to all people involved a sense of identity and continuity.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ (ΕΟΠΑ)

 Oι απαρχές του Παγκρατίου αθλήματος συνδέονται με Ελληνικές Παραδόσεις: την πάλη του Hρακλή με το λέοντα της Nεμέας, του Θησέα με το Mινώταυρο, και του Aίαντα με τον Oδυσσέα. Αργότερα, στα ιστορικά χρόνια, αναφέρεται λατρεία του «Ηρακλή Παγκράτη».
Οι πηγές των ιστορικών χρόνων που αναφέρονται στο παγκράτιο καλύπτουν το διάστημα από τον 8ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 12ο αιώνα μ.Χ. (Οι αναφορές σε έργα μετά τον 5ο αιώνα μ.Χ. αφορούν σε λεξικογράφους). Η συνδυαστική μελέτη αρχαίων κειμένων, επιγραφικών δεδομένων, εικαστικών αποδόσεων και της νεότερης βιβλιογραφίας συνεισφέρουν στη μελέτη και γνωριμία με το αρχαίο άθλημα του παγκρατίου.

Tο θέμα του «αθλητισμού» απασχόλησε την αρχαιολογική και φιλολογική κοινότητα από πολύ νωρίς. Πέραν των δύο δημοσιεύσεων του 16ου και 17ου αιώνα που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, ήδη τον 19ο αιώνα γράφτηκαν πλήθος άρθρων (κυρίως με τη μορφή λημμάτων εγκυκλοπαιδειών και λεξικών), καθώς και βιβλία με αυτό το θέμα. Το σύνολο των σχετικών εργασιών με ποικιλία στόχων και περιεχομένου αριθμεί εκατοντάδες.
Οι αναφορές των αρχαίων κειμένων στο άθλημα είναι συνήθως άμεσες. Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις που ενώ η λέξη «παγκράτιον» (ή άλλη σχετική, όπως «παγκρατιαστής» δεν αναφέρεται άμεσα) οι υπάρχουσες αναφορές παραπέμπουν σε αγώνα παγκρατίου. Πρέπει, λοιπόν, να λαμβάνονται υπόψη και τέτοιες έμμεσες αναφορές.....

  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το παγκράτιο και ο παγκρατιαστής Ολυμπιονίκης Πολυδάμας ο Θεσσαλός

Το Παγκράτιο, αγώνισμα που συνδύαζε την πάλη και την πυγμαχία χωρίς ιμάντες, εισήχθη στους Ολυμπιακούς αγώνες κατά την 33η Ολυμπιάδα (648 π.Χ.). Ήταν θεαματικό και δημοφιλές. Στους Ολυμπιακούς αγώνες το 200 π.Χ. εισάγεται το "Παγκράτιο παίδων" για τα νέα αγόρια......

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ